ГІСТОРЫІ

Цяжка адшукаць аркестр клезмераў [выканаўцы народных яўрэйскіх песень], у рэпертуары якога не было б песні «Папяросы». У савецкія часы яе перапявалі выканаўцы рускага шансону Алік Бэрісан і Аркадзь Северны. Пазней песня з’явілася ў рэпертуары расійскага гурта «Чиж и Ко». Аўтара мелодыі адшукаць немагчыма, а аўтар словаў — Герман Яблакаў (у дзяцінстве Хаім Яблонік) — нарадзіўся ў Гродне…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ >>

Патэлефанаваў брат. Устрывожаны, усхваляваны фільмам, які толькі што паглядзеў. Фільм пра Варончу, пра знакаміты ў нашых мясцінах род Чарноўскіх. Але не ведаў ні назвы, ні стваральнікаў, бо натрапіў выпадкова і глядзеў не з пачатку. Пачала шукаць гэты фільм. Наша роднае Шчонава за нейкіх пяць кіламетраў ад Варончы. Ранняе дзяцінства прабегла менавіта там. Мне было дзесяць гадоў, калі пераехалі з гэтай вёсачкі. Таму, безумоўна, добра памятаю і сляпога музыку, і аповеды пра трагедыю ягонай сям’і…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ >>

Вось і яшчэ адзін дударскі след у Глыбоцкім краі сабраўся з абарваных кавалачкаў і склаўся ў адну цэласную, важную і, нават, у нечым сентыментальную карціну. Аказваецца, што даваеннага дудара Пятра Бурца мы шукалі не там дзе трэба — не ў тым баку. Справа ў тым, што сляды зблытала публікацыя ў СБ (2011), а пазней памылку паўтарылі ў часопісе Дудар (2012). Вёска Асінаўка, што ля возера Шо і вёскі Псуя, стала ў пералічаных публікацыях неіснуючымі “Свілінай” і “Слівінай”.ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ >>

Міхась Субета нарадзіўся ў 1910 годзе на Беласточчыне, у вёсцы Гураны каля Саколкі. І пражыў там да сярэдзіны 40-х гадоў мінулага стагоддзя. Пасля Вялікай Айчыннай вайны адбыўся так званы “абмен насельніцтвам” паміж Польшчай і БССР (калі этнічныя палякі і беларусы-католікі ехалі з БССР у Польшчу, а праваслаўныя беларусы з Польшчы ў БССР).ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ >>

У кожнай вёскі, як і ў яе жыхароў, сваё жыццё, свая біяграфія. Разважаючы над гэтым, міжволі думаеш: вёска Кіркаўшчына зусім невялікая, а цікавую гісторыю мае! Тут, куды ні завітай, абавязкова нагадаюць, што на гэтай зямлі з”явіўся ўсім вядомы і любімы духавы аркестр. Праўда, гэта быў невялікі калектыў: усяго пяць чалавек. I называлі іх проста: «Кіркаўская музыка».ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ >>

Про необычного гармониста, который с одним пальцем на правой руке играет на гармони, наши корреспонденты узнали от участников этнографической экспедиции, которая сейчас находится в Ганцевичском районе. К их рассказу о том, что лишь одним пальцем можно играть правый ряд на гармошке, журналисты отнеслись скептически.ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ >>

«Рэюніяны» ды «камбэкі» здараюцца ня толькі на зорным узроўні сусьветнага шоўбізу, але й у беларускай глыбінцы. На Клеччыне ў вёсцы Арэшніца (раней Навозы) узьяднаўся гурт «Розы», які пачынаў яшчэ ў часы «застою». То бок, удзельнікі бэнду — равесьнікі Міка Джагера ды Леанарда Коэна.ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ >>

Свае цымбалы васямнаццацігадовы Бронька Дэбесь змайстраваў сам. Напрыканцы 20-х гадоў мінулага стагоддзя ўбачыў хлопец інструмент у аднаго музыкі з Ашмяншчыны, паглядзеў, памацаў яго, “сфатаграфаваў” вачыма і – зрабіў новы. Свой. Галасістыя цымбалы атрымаліся. Хутка малады вясковы майстра і граць навучыўся на самародным інструменце.ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ >>

Пра Шчопаны я зусім нічога не ведала да таго часу, пакуль у мяне на руках не аказаліся аўдыязапісы шчопанскага музыкі Мар’яна Расахацкага, якія сталічны аматар народнай музыкі і танцаў прапанаваў мне для азнаямлення. Удзельніца адной з этнаграфічных экспедыцый Іна Назіна напачатку 80-х гадоў мінулага стагоддзя запісала, як грае шчопанскі гарманіст. Гучаў баян з дудачкай.ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ >>

«Выліты Мэт Дэйман у маладосці”, — першае што прыйшло на розум, калі ўбачыла фотаздымак маладога Пятра Драгуна з Гараняў. З такой знешнасцю можна быць альбо вядомым на ўсю акругу самабытным музыкам, альбо “зоркай” Галівуда. Трэцяга не дадзена.ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ >>

Віктар Калістратавіч Прыбышчук (1902–1993), па-вясковаму “Вітё”, “дід Вітё”, нарадзіўся ў вёсцы Ляхавічы каля Янава (Іванава), колішняга Кобрынскага павету. Мужчыны ў ягонай сям’і ўмелі і граць на смыках, і майстраваць іх. У сямейнай капэле малы “Вітё” падбіваў на “барабане” (бубне), пасля перасеў за басэтлю, на скрыпцы пачаў граць у 10 год. У дваццацігадовым узросце стаў рабіць інструменты самастойна, зладзіў уласную басэтлю, на якой пасля басавалі без перапынку амаль 70 гадоў.ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ >>

Як мяркуюць даследчыкі, Станіслаў Маленчык уваходзіў у пяцёрку лепшых вясковых скрыпачоў свайго часу. І паводле багацця рэпертуару ды культуры выкання, і з-за сваёй імправізатарскай схільнасці. Ён быў адным з самых запатрабаваных вясельных музыкаў, хоць і не меў сталай капэлы, а пад канец жыцця звычайна граў адзін. Першае вясельле адыграў у 12 гадоў.ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ >>